handen

als we leren fietsen, houden ze de koers vast

lossen ze het stuur, dan dreigt het verlies van melktanden

we moeten hen bevuilen om de klus te klaren

stof kruipt in klamme lijnen

van wrijving maken ze eelt

we schenken hen aan vrienden 

die vreemden aan ons voorstellen

hartelijk schudden ze aan de zwengel 

van een arm, de menselijke warmtepomp

we leggen hen verloren op een laken

een koppel bedelaars

ze sparen onze stem

maken babbelzieke gebaren

vormen een vuist, een blad van vlees

een deur om een lief toe te laten

in de tempel die geen eeuw standhoudt